PIOTR DOMAŃSKI
- Ile masz lat? Lada dzień wybije 3 z przodu
- Pseudo? Dzięki Julce Kałczyńskiej wiele osób mówi na mnie Doman. Był okres, w którym nawet rodzice się tak do mnie zwracali.
- Moja najlepsza cecha charakteru to: Kreatywność.
- Ulubiona muzyka? Rodzaj/piosenka? Edukacje muzyczno piłkarską, rozpocząłbym od "I get knocked down" do gry Word Cup 98. Nieoficjalny hymn z czasów juniorskich: "Wszystkim nam brakuje szczęścia". A przede wszystkim- "MY, My, My" w bordowym golfie Jarka Zająca i jego świeżo zakupionym odtwarzaczu na USB.
- Ostatnio przeczytana książka? "Nielegalny" Trevora Noaha. Ze sportowych, najwięcej do myślenia dał "Wyścig tajemnic" Daniela Coyle'a i Tyler'a Hamiltona oraz biografia Andrzeja Iwana "Spalony".
- Czym zajmujesz się na co dzień? Łącze kilka aktywności, które w większym bądź mniejszym stopniu promują aktywność fizyczną.
- Jak rozpoczęła się twoja przygoda z piłką? Ile miałeś lat gdy zaczynałeś? Chyba od "Kapitana Tsubasy". Nie było mowy, żeby przegapić odcinek. Motywował z pewnością Tata, który raz na jakiś czas przywoził różne nowe przybory. I tak co jakiś czas widać było jak biegamy po podwórku z piłeczką palantową, czy oszczepem. Do tej pory w stawie, obok naszego domu rodzinnego, leży praktycznie nieużywany dysk. Razem z bratem stwierdziliśmy, że jesteśmy gotowi na technikę obrotową. Generalnie ruch zawsze był gdzieś blisko, więc jak nadarzała się okazja do rywalizacji, to z niej korzystałem.
- Trener od którego najwięcej się nauczyłeś? Pamiętam Małe Zabawy Biegowe p. Sławka Kota. Hitem był trening rzutu dyskiem mojego Taty, przeprowadzony przy pomocy leżących na ziemi liści. Ciekawy okres w życiu przypadł na czas spędzony z Pawłem Kowalskim. Dużo nowych rzeczy. W kontaktach z ludźmi wzorem jest p. Jan Płatek. A Michał Kałuża pokazał, że można bawić się pracując.
- Twój wcześniejszy klub/kluby? Jedno serce, jedno bicie...
- Ulubiona pozycja na boisku? Oby nie na ławce.
- Jak trafiłeś do Wilgi? To było tak naturalne, jak 10 zł na powrót z meczu seniorów za Pawła Kowalskiego.
- Ulubiony klub? Wilga, Armado, Dragon Przykory.
- Najlepszy piłkarz na świecie? W moich wspomnieniach największym rewolucjonistom w grze był Roberto Carlos. Stworzył nową pozycję. No i czekam kto przebije jego rzuty wolne z 30 metrów. Jeśli chodzi o podejście do rywalizacji to Carles Puyol. Jestem też ciekaw, jak potoczyła by się kariera Ronaldinho, gdyby utrzymywał reżim treningowy.
- Najlepszy piłkarz w Polskiej Ekstraklasie? . Jest wielu zawodników, którzy trzymają poziom. Gajos, Fojut, Delew, Radovic. Jestem zaskoczony jak potoczyła się kariera Stażyńskiego i Pawłowskiego. Jeśli chodzi o Szymona nie spodziewam się już fajerwerków, a na Filipa po cichu jeszcze liczę.
- Najlepszy piłkarz z naszej ligi? Napastnik z Płomienia. Silny, z przeglądem i charakterem.
- Najlepszy zawodnik przeciwko któremu grałeś? Piotrek Kondej, kiedy przyjechał zagrać w Dragonie Przykory w meczu z Goździkiem. Z czasów rywalizacji międzyszkolnych, wspominam Grześka Piesio. Też chyba wolał jeździć na zawody, niż chodzić do szkoły. Miałem też okazję pograć z Robertem Lewandowskim na małym boisku. Zawstydzał nie zakładając nawet sportowych butów.
- Najlepszy zawodnik z naszego klubu? W głowie układam sobie mały turniej jeden na jednego. W protokole turniejowym znajdziemy Jarka Zająca z czasów debiutanckiego sezonu w seniorach. Piotrka Kondeja z turnieju "dzikich drużyn", gdzie ze wznowienia od bramki, uderzał piłkę w spojenie bramki. Michała Biedrzyckiego z pierwszego wspólnego treningu w Miastkowie. No i młodzieżowego Mateusza Czarnego. Myślę, że byłyby to emocjonujące zawody.
- Najbardziej niedoceniany zawodnik naszej drużyny? Niedocenienie w mojej ocenie w takim klubie jak nasz, powstaje na skutek zbyt dużego wpływu kibiców. Często większe znaczenie dla zawodnika ma to co powiedzą wieczorem koledzy, niż słowa trenera, czy kolegi z drużyny. Mam nadzieję, że w krótkim czasie się to zmieni.
- Zawodnik Wilgi z największym potencjałem? W meczu w Karczewie, dobre wrażenie zrobił na mnie Hubert. Podejmował niekonwencjonalne, odważne decyzje, często trafne. W mojej ocenie Patryk też będzie prezentował się coraz lepiej.
- Największy żartowniś szatni? Bobi rozkręcający imprezę w autokarze. W odpowiednim momencie dowcip, za chwile rozpoczynał się mini turniej w "beta", jak trzeba to i rozgrzewkę w busie zrobił. Dobrze wchodził mi też czarny humor Michała Biedrzyckiego.Z tego co miałem okazję zaobserwować, na daną chwilę, drużyna zbyt mało czasu spędza ze sobą. Dojazdy własnymi samochodami, szybki powrót po skończonym meczu. Z pewnością nie pomaga to w stworzeniu kolektywu. Może pomysł na przyszły sezon?
- Największy imprezowicz? Nie jestem już na czasie. Szybko to wszystko się zmienia.
- Największy modniś? Pamiętam długą swetro/ bluzo/ koszule Budynia. Pietka i Lati przyjdą w wyprasowanej koszuli. Czołg dobierze jakiś akcent z czapy.
- Kto jest największy nerwusem? Jest chłopak, który wieszał buty na kołku co najmniej raz w tygodniu. Odkładał koszulkę co dwa tygodnie. Na trening często musiał go namawiać trener i rodzina. Z doborem pozycji też nie było łatwo, przecież w obronie nie lubił grać... Patrząc w tamte czasy, nie mogę wyjść z podziwu, że ten chłopak jest teraz Kapitanem Wilgi.
- Kogo byś wysłał do MMA? Jarek Zając. Szybkość, wytrzymałość, charakter. Generalnie poradziłby sobie w prawie każdej dyscyplinie.
- Kogo do Tańca z Gwiazdami? Pawła Kowalskiego. Nie dość, że by zatańczył, to prawdopodobnie wygryzł by z prowadzenia Piotra Gąsowskiego.
- Kto z drużyny napisałby najciekawszą książkę? Obyczajówka Michała Biedrzyckiego.
- Twój cel na tą rundę i przyszły sezon? Godne reprezentowanie Wilgi poza boiskiem.
- Kogo nominujesz do kolejnego wywiadu? Pana Prezesa Marka Bąka.